محله‌ی اورتاکوی (Ortaköy) در بخش اروپایی، در حاشیه‌ی ساحل است و پر از رستوران‌ها و کافه‌های کنار آب و اسکله و قایق‌های تفریحی با امکان پذیرایی از مسافران.
بی‌اوغلو (Beyoğlu) هم در همین بخش اروپایی است و با خیابان استقلال و کوچه‌پس‌کوچه‌های تودرتو و دوست‌داشتنی‌اش، یکی از شلوغ‌ترین محله‌های استانبول به شمار می‌رود.
بی‌اوغلو بین هنرمندان هم محبوبیت فراوانی دارد و دم غروب، کافه‌ها و رستوران‌های محل شلوغ و پر از جمعیت می‌شوند. کافه‌های ۳۶۰ و میکلا و نیز هتل مارمارا پرا که روی سقف‌شان هم جای نشستن و پذیرایی دارند، با چشم‌انداز زیبایشان به مناره‌های قرن چهاردهم و آسمان‌خراش‌های قرن بیست و یکمی در کنار هم، پرطرفدارترند. خیابان چوکور کوما هم در همین محله است؛ خیابانی کوچک و کم زرق و برق با سمساری‌هایی پر از عتیقه‌جات و ویترین‌هایی خیره‌کننده. بشیکتاش یکی از قدیمی‌ترین و پرجمعیت‌ترین محله‌های استانبول است که در جنوب تنگه‌ی بسفر و در بخش اروپایی واقع شده است. علاوه بر تردد یکی از مهم‌ترین خطوط اتوبوس‌های عمومی و ایستگاه دولموش در بشیکتاش، این‌جا یک اسکله‌ی کشتی‌رانی هم دارد که کشتی‌ها از آن‌جا به سمت بخش آسیایی می‌روند و چند ایستگاه در چند محله‌ی مختلف دارند.
امین‌اونو، تقریباً تمام بخش قدیمی مربوط به دوران بیزانس را در بر می‌گیرد و بیشتر بناهای قدیم و مشهور استانبول را در خودش جای داده است؛ از کاخ توپکاپی گرفته تا مسجد آبی، مسجد ایاصوفیه، مسجد سلیمانیه و حتی دو بازار قدیمی و مشهور استانبول: بازار بزرگ و بازار ادویه. توسعه‌ی سریع استانبول تعجبی ندارد، اقتصاد پایتخت ترکیه هم روز به روز در حال پیشرفت است. سرمایه‌گذاری خارجی در استانبول که در دهه‌ی ۹۰ میلادی به زحمت از مرز ۳ میلیارد دلار می‌گذشت؛ در سال ۲۰۰۵ به حدود ۱۰ میلیارد دلار رسید و در سال ۲۰۰۶ دو برابر شد. وقتی در سال ۲۰۱۰ استانبول به عنوان پایتخت فرهنگی اروپا با موفقیت میزبان ده‌ها رویداد مهم جهانی شد، توانست در دنیای هنر و سرگرمی نیز جای محکمی را از آن خود کند.
